Enterijer je projektovan za potrebe starijeg bračnog para sa odraslom decom koja odvojeno i samostalno žive. Stan je nastao rekonstrukcijom starog stambenog prostora sa tipičnom strukturom prostorija karakterističnih za salonske stanove u višeporodičnim najamnim zgradama koje su građene u Srbiji između dva svetska rata. Koncept enterijera je proistekao iz težnje da se centralna prostorija, koja je nekada korišćena kao predsoblje sa svečanom trpezarijom, prevede u salonski prostor savremenog tipa, a da se umesto nekadašnjih soba uz ulicu, formira kombinovana soba sa dnevnim boravkom, trpezarijom, kuhinjom i kabinetom, po principu otvorenog plana. Trpezarija je integrisana u prostor kuhinje i u vizuelnom smislu čini autonomno ostrvo sa funkcijom obedovanja. Na poziciji nekadašnjih vrata između predsoblja i centralne sobe, tj. nekadašnjeg salona, projektovan je kamin svedenog, minimalističkog izgleda na bioetanol. Zidovi između ulaznog dela i salona, kao i radnog prostora i dnevne sobe su formirani u vidu zastakljenih višekrilnih pregrada, koje ne ometaju vizuelno objedinjavanje prostorija. Parapetni zid između ekonomske lođe sa dvorišne strane i nekadašnjeg predsoblja je uklonjen i uvedena su nova klizna vrata čime se projektovani salonski prostor u celosti otvara prema terasi. Bočni zid u ulaznom delu stana je obložen panelima sa ogledalima, zbog čega se stiče osećaj udvojenosti prostora i još veće reprezentativnosti prostora salona. Noćni blok je odvojen degažmanom od ostalih prostorija pomoću police-paravana u koju je integrisan televizor. Sa zadnje strane police su sa obe strane sakrivena klizna vrata kojima se prostor salona i u fizičkom smislu može odvojiti od degažmana i noćne zone. Materijalizacija zidnih i plafonskih površina je u belim tonovima sedefastog spatulata, čime se ističe volumen i širina prostora i posebno potencira salonski karakter prostora. Mobilijar i ugradni elementi nameštaja su materijalizovani u svetlim tonovima toplih materijala, poput tekstila, kože i poliranog medijapana.
